We zijn er weer. De Guest Ranch is uiterlijk nauwelijks veranderd ten opzichte van vorig jaar. Wel blijkt helaas Blue de kat redelijk snel na ons vertrek vorig jaar te zijn verdwenen en zijn bijna alle werknemers veranderd. Het plekje van de tent is echter vertrouwd: onder de bomenrij, zodat we (bijna) de hele dag schaduw hebben.
Zodra we de tent gisteren hadden opgezet, reden we naar het Paria Contact Station van de Bureau of Land Management (BLM) om de omstandigheden in het Vermilion Cliffs/Paria Canyon Wilderness Area na te vragen. Het was gisteren namelijk behoorlijk nat en dat wil de toegankelijkheid van het gebied nog wel eens behoorlijk beperken. Voor het moment leek het mee te vallen, maar er moest nog wel een hoop regen aankomen.
Daarom hebben we gisteren uiteindelijk geen rondje meer gewandeld. We hebben ons beperkt tot een rondje slenteren om het ene blok in Page AZ waar winkels in zitten, koffie drinken in een leuk tentje en wat boodschappen. Daarnaast konden we het natuurlijk niet laten om Horseshoe Bend nog even te bekijken.
Vanmorgen leek het weer opgeklaard. Het had vannacht nog wel geregend, maar de echte grijze wolkendekken waren niet meer te zien. Vandaag hadden we twee dingen op het programma: ons inschrijven voor de permit-loterij voor de Wave en daarna naar Yellow Rock.
Het was gemiddeld druk bij de loterij. 31 man stonden te hopen op 10 toegangskaarten voor morgen. We hadden, net als een van de 4 keer vorig jaar, nummer 10. Dit keer waren we direct gelukkig: als tweede balletje kwam 10 uit het bingoapparaat. Het programma voor morgen is dus ook alvast geregeld!
Doel twee van de dag hield een stukje rijden over een dirt road in. Volgens de ranger (v) zou dit waarschijnlijk wel goed gaan, maar we moesten wel voorzichtig aan doen, want er was na de regens nog geen ranger langs de wegen geweest om ze te controleren op berijdbaarheid. De Cottonwood Canyon Road bleek echter goed te doen. Een stuk beter dan vorig jaar zelfs. We hadden het weer dit jaar, in tegenstelling tot vorig jaar, iets mee voor wat betreft de wandeling. Het was licht bewolkt en dat hielp enorm voor de steile beklimming van de heuvel naar Yellow Rock. Vorig jaar hebben we het bezoek aan Yellow Rock afgebroken omdat het te warm was. Nu hoefde dat niet. En gelukkig maar!
Wat is het ongelooflijk mooi! Naast knal geel lopen er rode, roze, oranje en witte strepen door de berg heen. We hebben ruim twee uur alleen maar heen en weer gelopen over een kale rots en hebben ons geen moment verveeld. Prachtig!
Na de warme ontberingen van de terugweg naar de auto (de zon was inmiddels weer vol gaan schijnen) zijn we naar Kanab gereden en hebben daar in een leuk tentje (waarvan we ons vorig jaar al hadden voorgenomen er eens te gaan eten) gegeten. Het was veel en erg lekker. Hanneke heeft nog een stukje van het nagerecht voor morgen bij het ontbijt. Jummy!
Terwijl ik dit zit te schrijven wordt ik door de mannen van de Ranch gevraagd of ik wel eens een tarantula heb gezien. Ok, that’s a first! In het kader van de dierenlijst kunnen we die ook weer bijschrijven…