De rustdag van gisteren is erg goed bevallen. Na wat te hebben uitgeslapen, hebben we onze dagelijkse cornflakes en koffie naar binnen gewerkt en hebben we een wasje gedaan. Met de was aan de lijn hadden we weer tijd om even naar het dorp aan de westkant van Zion te rijden.
Springdale is eigenlijk een dorpje dat in omvang niet veel voorstelt, maar toch redelijk wat te bieden heeft. Een aantal aardige buitensportwinkels, een vrij goede supermarkt en ook een paar leuke specialiteitenwinkeltjes. Na de noodzakelijke boodschapjes en een minder noodzakelijke, maar erg lekkere shake, zijn we weer terug gereden naar de camping voor een zeer verlate lunch en een middagje/avondje aan het zwembad.
Erg rustgevend! Minder rustgevend was de nachtelijke verstoring in de tent. Om een uur of twee hoorden we wat gegraaf en gedoe en het geritsel van een plastic zakje. Een of ander beest had het voorzien op het eerste wat naar eten rook en in de buurt van de buitenkant van de tent lag: een zakje met olie en balsamicoazijn… Bij het openritsen van de binnentent was het diertje in geen velden of wegen meer te vinden. Waarschijnlijk was het een stinkdier. Alwin had eerder deze week ook al een stinkdier bij het wc-hok zien scharrelen rond de afvalbak.
Ondanks deze nachtelijke verstoring kwamen we vanmorgen toch redelijk fris uit bed. Na een snel ontbijt zijn we naar het visitors center gereden, om vervolgens door de shuttle bus bij the Grotto te worden afgezet. Vandaag was een herhaling voor Alwin en een ‘herkansing’ voor Hanneke. We hebben namelijk Angels Landing gelopen.
De wandeling naar Scout Outlook werd net als vorig jaar in een fris tempootje afgelegd. In nauwelijks 40 minuten stonden we op de kruising van de West Rim Trail en het laatste deel van de Angels Landing Trail.
Na een hele korte adempauze begonnen we aan het spannende deel van de wandeling over de smalle richel naar de top. Vooral Hanneke vond het spannend, maar naar mate we dichter bij de top kwamen ging het steeds soepeler.
Het uitzicht op Angels Landing was, net als vorig jaar, prachtig! Vanaf deze plek heb je een 360° blik in de door de Virgin uitgesleten canyon.
Met een mueslireepje achter de kiezen, zijn we aan de afdaling begonnen. De klauterweg terug is vreemd genoeg eigenlijk wat overzichtelijker dan omhoog (meestal is naar beneden lastiger omdat je minder grip hebt). Nadat we weer bij scout outlook waren aangekomen zijn we meteen doorgelopen naar beneden. We waren dan ook twee uur en driekwartier nadat we aan de wandeling waren begonnen de 1488 ft weer afgedaald. Zeeën van tijd dus om in Springdale nog weer even naar de supermarkt te gaan en een Mexicaanse lunch bij Oscars te nuttigen.
Daarna was het op naar het verdiende zwembad. De dreigende regenwolken lieten gelukkig pas helemaal aan het einde van de middag wat druppels los, dus we hebben er nog goed van kunnen genieten.
Morgen hebben we een verhuisdag. We gaan dan van Zion naar ons adresje in de Paria Wilderness: de Paria Canyon Adventure Ranch.