Weer geen geluk – Paria Canyon Guest Ranch, Utah
Voor de tweede keer hebben we vanmorgen meegedaan aan de loterij voor de Wave. En weer hadden we geen geluk. Morgen is onze laatste kans, dus we hopen dat het dan wel lukt.
Op het program vanmorgen een herhaling van iets van vorig jaar: paardrijden. Alwin reed op Jim en Hanneke op Kaiota. Onder de bezielende leiding van Randy – de prettig gestoorde wrangler die op de camping de paardrijtrips begeleid – maken we een rit van twee uur door de canyon direct achter de camping.
De rit verloopt erg leuk. De paarden hebben wat aansturing nodig om niet hun eigen ding te gaan doen (voornamelijk gras eten), maar laten dat ook zeker toe.
Na de rit hebben we het plan om te gaan zwemmen in Lake Powell, maar als we bijna daar zijn bedenken we dat we eigenlijk nog wel zin in een hike hebben. We rijden daarom door naar de ingang van Antelope Canyon om een hike permit te krijgen voor Waterhole Canyon – Great Wall. We worden door dezelfde mevrouw geholpen als een jaar terug voor Antelope Canyon, dus we voelen ons best thuis.
De temperatuur is inmiddels ook weer lekker opgelopen, dus we hopen dat er net als in Buckskin Gulch schaduw onder in de canyon is. Dat blijkt maar zeer beperkt zo te zijn. Het is dus een ovenrondje. Gelukkig is de wandeling door de canyon niet erg lang, dus met de watervoorraad in de rugzak drogen we niet uit. Ook dit is weer een mooie canyon, die zich voornamelijk van de andere canyons die we hebben gezien onderscheidt door de vele zijtakken en holtes in de muur (de waterholes). De Great Wall is bovenop de rand van de canyon en is feitelijk een grote verzameling groeven die daar golvend over de wand van de canyon lopen.
Als we eenmaal terug zijn bij de auto hebben we niet echt meer zin in een duik en rijden we met een frappachino om af te koelen terug naar de camping. Daar worden we door de buurman (Lance) uitgenodigd voor een rondje in zijn iets gepimpte/opgepompte quad. Errug leuk!
Aan het einde van de avond trekt er nog een zeer stevige onweersbui langs. We hebben er op de camping, behalve wat rukwinden, geen last van. We genieten daarom met de buren van de lichtshow.
Aan het einde van de avond krijgt Alwin het nieuws dat zijn oma op bijna 94-jarige leeftijd is overleden. Misschien dat de storm haar gedag was.