When in Rome, do like the Romans do. Of te wel: als je dagen lang langs de Colorado rijdt, kampeert en wandelt en de je ziet steeds mensen (of in ieder geval stipjes) op boten (in de verte) voorbij komen, dan is het wellicht goed om ook zelf op zoek te gaan naar een tocht over de Colorado. Vanuit Page is een bedrijfje dat trips met (grote, gemotoriseerde) rafts organiseert door de Glen Canyon.
In eerste instantie dachten we dat we daarvoor wel heel vroeg uit de veren moesten, maar dat viel mee. Page is namelijk een van de weinige stukken in het noorden van Arizona waar niet aan zomertijd wordt gedaan. Best fijn, want wij leven op Utah-tijd, waar ze dat wel doen. We lopen dus één uur voor op onze omgeving. Om 7 uur locale tijd hebben we ons gemeld bij het verzamelpunt. Om bij het vertrekpunt aan te komen moet je door de toegangsweg naar de voet van de Glen Canyon Dam. Dit is de een na grootste dam in de Colorado. De beveiliging van alle toegangen naar de dam is na 9/11 door het Department of the Interior (binnenlandse zaken) onder gebracht bij Homeland Security. Met andere woorden, we moesten even door een kleine handbagagecontrole, voordat we de bus naar de voet van de dam in mogen.
Uiteindelijk worden we met de ongeveer 40 andere toeristen verdeeld over 3 rafts. Ondanks de strak blauwe lucht is de zon nog niet onderin de canyon aangekomen en is het nog behoorlijk fris. Tel daarbij op dat het water waar we op varen maar 7 graden is – omdat het niet uit de bovenste lagen van het water uit Lake Powell komt – en een vroege duik is een slecht idee. Gelukkig hebben we zwemmen ook niet nodig als bezigheid: het beeld vanuit de boot door de canyon is imposant.
De kapiteins fungeren ook als gids en de onze – Denny – vertelt dan ook over van alles en nog wat. Met name de feitjes over de afmetingen van rotspartijen blijven imponeren. Als we door de Horseshoe Bend varen valt ons op dat die vanaf de bovenrand een mooier beeld geeft dan van beneden. Halverwege de tocht stappen we even uit bij een archeologische vindplaats. Hier is een aantal tekeningen in de steen gebikt door de voorgaande bewoners. Alwin gaat hierna nog even tot zijn middel het water in. De zon mag dan inmiddels wel vol de canyon in schijnen, het water wordt per 20 mijl maar 1 graad Fahrenheit warmer. Aangezien we maar ongeveer 8 mijl hebben gehad is het water dus praktisch nog steeds die 7 graden Celsius… Fris is leuk, maar er zijn grenzen!
Na de pauze worden op ongeveer driekwart van de weg de drie rafts aan elkaar gebonden en zingt ‘Easy’ – de kapitein van een van de andere boten – twee liedjes die hij zelf op gitaar begeleid. Hierna is nog even tijd voor een klein spelletje echo’s maken en dan is het door naar het eindpunt: Lees Ferry. Daar worden we weer door de bus van de organisatie opgepikt en bij het verzamelpunt afgezet. Al met al is het een prachtige tocht door de canyon geweest en was het de moeite van het vroege opstaan zeker waard.
Zo meteen gaan we hier bij het resort uit eten en morgen trekken we weer verder naar Bryce Canyon.